By 
Konu FPS olunca konsola yanaşmayı sevenlerden değilim. Her ne kadar konsolun kalbimdeki yeri farklı olsa da “bazı” FPS oyunlarını PS4’te oynamak gerçekten zor ve acı verici. Mesela Call of Duty bayağı eziyet olmuştu, aynı durum Star Wars Battlefront 2 için geçerli değil. Neyse, konumuzu farklı noktalara çekmeden sizleri Bravo Team ile tanıştırayım.
Until Dawn gibi etkileyici korku oyununun ardından Supermassive Games‘in işleri pek beklendiği gibi gitmedi. Until Dawn: Rush Blood, VR olarak başarılıydı ve hatta Hidden Agenda da ambiyansında oyuncuları baştan çıkarabilmişti. Aynı durum The Inpatient için geçerli olamadı. Konu olarak ilginç olsa da oynanış olarak göz yoran, mide bulandıran yapısı ile The Impatient, tarihin tozlu sayfalarında kaybolmaya mahkum bir VR oyunu olacak gibi duruyor. Yapımcı firma birçok oyunda orta seviyeyi tutturdu doğru ancak hiçbiri Until Dawn kadar oyuncuları etkilemeyi başaramadı. Umuyoruz yakın zamanda tekrar bu tarz bir çalışma ile karşımıza çıkarlar. Söz konusu Bravo Team olunca da belli ki Supermassive Games çalışmalarını tamamlayamadan oyunlarını piyasaya çıkartmaya karar vermiş.
Hikayemiz, Amerika Birleşik Devletleri’nin seçkin takımlarından Bravo Team’e odaklanıyor. Kurgusal bir Doğu Avrupa ülkesinin başkanına güvenli bir şekilde varış yerine kadar eşlik ediyoruz ve geriye kalan her şey bıçak sırtında dönüm noktasıdır: Oorah. Fakat ani bir darbeyle, ekibin çoğu ortadan kalkar. Görevimiz çaresiz kalmış arkadaşımızla yabancı ulusun topraklarına gizlice girmek. Hikaye belli bölümlerden oluşuyor ve Rusya’ya giriş yapıyoruz. Oyunun sahne geçişi kısmında özellikle açı kullanımı oldukça başarılı ve çok çeşitli. Polis karakoluna ve metropolün çatısına doğru geçmeden önce bir köprünün üzerinde maceramız başlıyor. Bu noktada etrafımıza baktığımızda “vay” tepkini verebilirsiniz. Nadiren de olsa insanı etkileyen birkaç sahnesi yok değil.
Bravo Team, PlayStation 4 platformlarında VR ile oynanabilen FPS oyunu. İtiraf edeyim ki işin içerisine FPS girince hala VR’da SuperHot kadar başarılısını oynamadım. Özellikle göz bozukluğu olanların VR’da ne kadar hassas olduğunu bilirsiniz. Gözler çabuk yorulur ve baş dönmeye başlar. Doğal olarak VR, uzun süreli oynanışta fazla zarar veren bir yapıya sahip. SuperHot’ı tam 2 saat oynayan biri olarak tek yaşadığım sorun, gözlüğün alnımı sıkmasıydı o kadar. Bravo Team’de türüne bağlı olarak elimizde tüfeğimizle takılıyoruz. İstersek DualShock 4 veya PlayStation Move’u kullanabililiyoruz. Farpoint’de olduğu gibi oyun içi silahımızın yerlerini düşürmek için silahı yüzümüze fiziksel olarak da getirebiliyoruz.
FPS konusunun ne kadar hassas olduğunu bilirsiniz. Vuruş hissi veya silah tutuşunda hep mantık ararız. Durum VR’a bağlanınca doğal olarak özgürlük de bizim için önemlidir. Bravo Team, ne yazık ki özgürlük konusunda sınıfta kalan VR oyunlarından. 4 saatlik oynanışa sahip olan Bravo Team, vuruş hissi kısmında istediğimiz şekilde tatmin edici yapıda değil. Vurma anındaki ses konusu da biraz yapmacık olmuş. Normalde PS VR özgür hareket yapısına sahiptir. Etrafımızda ortaya çıkan detayların görünümünü elde etmek için konumumuzu rahatça koruyabiliriz. Tabii Bravo Team, bu sistemi tam olarak kullanamamış.
Oyunun aksiyon kısmı şaşırtıcı derecede sert. VR kısmında tam olarak istenileni veremese bile Supermassive Games, uzun kullanımda çok fazla rahatsızlığa neden olmadan kullanılabilecek bir sanal gerçeklik deneyimi sunuyor. Tabii kontrolleri doğru şekilde kullanırsanız. Mesela kontrol ettiğiniz askeri aniden koşturduğunuzda, hissin tam olarak doğru olmadığını anlayabiliyorsunuz. Ne kadar yavaş ve sakin olursak, oyun o kadar eğlenceli ancak aksiyon anında koşmaya başladığınızda ve bir de bunu uzun süreli yaptığınızda, hatta üzerine ani sahne geçişleri eklendiğinde midenizin altüst olma ihtimali var.
The Inpatient’ta kontroller gerçekten kötüydü, şanslıyız ki Bravo Team bu konuda bir tık daha başarılı. Bu oyunda her şey çok daha geniş ve temiz görünüyor. Aksiyon kısmında Bravo Team, ilk birkaç dakika oyuncuyu kendisine bağlarken zaman harcadıkça sıkıcı hale gelebiliyor.
Oyunun eksilerinin yanında artılarını da düşünmek lazım. Bravo Team, arcade ve online co-op moda sahip. Zaten adından da anlayacağımız üzere co-op’un olması gerekirdi ki bunu düşünmeyi unutmadıkları iyi olmuş. Yanımıza verilen NPC ile operasyon yapabiliyoruz. Pek sevgili AI’ın (Artificial Intelligence yani yapay zeka), çeşitli duyguları da var. Ona emirler verebiliyoruz ve fena da tepki vermiyor. Benim tavsiyem, gerçek bir oyuncuyla oynamak çok daha keyifli oluyor.
Bravo Team, VR’da taktiksel savaş tekniği olarak ortama ayak uydurabiliyor ancak belli noktalarda da gerçekten can sıkabiliyor. Aksiyonuna tam olarak kendimizi kaptırdığımızda zamanın nasıl geçtiğini anlamak neredeyse imkansız. Grafik detayları ve ambiyans olağanüstü, özellikle şehrin içine girdiğimizde modellemeler de etkileyici.
