By 
Hepimiz, arada sırada işimize gücümüze ara verip “birazcık oyun oynayayım” düşüncesine kapılırız. Hatta bazı oyunlar sadece bunun için tasarlanır, kafa dağıtmak için yani. Kısa süre içinde tek bir fare ile neler yapabileceğinizi merak ediyorsanız, One Finger Death Punch 2’ye hoş geldiniz.
One Finger Death Punch 2, serinin bir önceki isminin izinden gidiyor. Açılışta size butonlara rastgele basarak bölüm geçemeyeceğinizi anlatan oyun, bunu uygulamalı olarak da anlatıyor. Ortada bulunan karakterimize, sağdan soldan onlarca düşman geliyor ve soldakilere sol, sağdakilere sağ tıkla müdahale (!) ederek kendilerini saf dışı bırakıyoruz. Eğer yanlış tuşa basar veya hiçbir tuşa basmazsak canımız gidiyor. Bu sistemin bu kadar basitken, sıkıcı olmamasını sağlayan birkaç mekanik mevcut.
Bazı düşmanlar efendi gibi tek darbede ölürken, bazıları özel ilgi istiyor.
İlk mekanik, Kung-Fu. Karakteriniz, sizin tuşlara basmanızla o kadar hoş bir şekilde dayak atıyor ki, bir noktada kendinizi oyunun ilk kuralını çiğnerken, heyecandan sol ve sağ tuşa rastgele basarken yakalayabiliyorsunuz. Bir düşmandan diğerine geçiş, aradaki özel eşya kullanımları derken bir noktada adeta koreografi izliyormuş hissine kapılıyorsunuz. Hatta oyun, bazı zamanlarda bu hareketleri yavaş çekimde gösterip size nefes almak için vakit bile tanıyor. Oyunun hızı, siz başarılı oldukça arttığını düşünürsek bu küçük anlar çok değerli oluyor.
Yer yer, yaptığınız hareketin Kung Fu’daki karşılığını ekranda referans olarak görebiliyorsunuz.
İkincisi mekanik, özel düşmanlar ve eşyaların sadece sol-sağ tuşlarına basmanızı rutinden çıkartan bir durum olması. Her zamanki gibi yine sol ve sağ tuşlara basıyorsunuz, ancak size doğru fırlatılan bir ninja yıldızını tutmak için yeniden plan kurmanız, yıldız yaklaşırken ters yönden gelen ve tek darbede ölmeyen kişilerin mesafesini hesaplamanız gerekebiliyor. Oyun, sizi sürekli ayakta tutmak için çeşitli yan mekaniklerle bu tarz küçük hesaplara sokuyor. Bir süreliğine gelen kısa sekanslar ve özel güçler size farklı bir kurgu sunarken, 100-150 kişilik bir güruhu bu tarz minik hesaplamalarla saf dışı bırakmanın hazzı ise oldukça fazla oluyor.
Dıgıdık bölümleri sayesinde hem biraz nefes almak, hem de at üstünde mücadele etmek mümkün.
Üçüncü mekanik, modlar. Oyuna klasik şekilde bölüm bölüm giderek başlıyorsunuz, ancak eğitim görevlerinden sonra hayatta kalma veya özel güçler üzerine kurgulanmış ekstra modları da açıyorsunuz. Bunlar yetmezse One Finger Death Punch 2, size ilk oyunda çok istenen Yerel Eşli oyun seçeneğini de sunuyor. Yanınıza bir arkadaşınızı alarak hayatta kalma modunda değişmeli olarak mücadele verebiliyorsunuz.
Oyunun yapısını yansıtan şekilde, oldukça net bir arayüze sahibiz.
Dördüncü mekanik, yetenekler. Bölüm tamamladıkça elde ettiğiniz puanlar ile bir yetenek ağacına yatırım yapıyorsunuz. Oyunu istediğiniz zaman farklı şekilde tecrübe edin diye burada da yetenek ağacını sıfırlamak ve puanları istediğiniz gibi tekrar verebilmek için engel yok. Bu da çeşitlilik açısından güzel bir adım.
Oyunda, her biri 3 seviyeden oluşan 26 yeteneğimiz bulunuyor.
Her şey özünde güzel ve eğlenceli görünse de oyunun kendisince bazı eksileri var. One Finger Death Punch 2, her ne kadar bağımlılık yapabilecek sisteme sahip olsa da, bir noktada can sıkabiliyor. Bunun nedeni, oynanış mekaniklerinin bir süre sonra karışmasıyla oluşan kaos (Evet, bu kaos güzel). Karakterin ne yaptığını, ekranda en olduğunu takip etmek gittikçe zorlaşıyor.
Yerde yatanlar, kırılan objeler, havadaki mermiler. Bu daha hiçbir şey.
Peki kafanızdaki asıl soru olan One Finger Death Punch 2’nin satın alınmaya değer olup olmadığı konusu ise türünü sevenler için değişiyor. Oyunun Steam’deki fiyatı 15,50TL. Bu fiyata göre dolu dolu içeriği ve bol pataklamalı yapısını ele aldığımızda biraz bile dövüş türünden hoşlanıyorsanız, kesinlikle satın almalısınız.
