By 
2015’te çıkış yapan Tales From the Borderlands, geçtiğimiz günlerde tekrar yayınlandı. Peki, 2015 oyunu, 2021’de ne durumda? Gelin beraber bakalım.
Öyle Oldu, Böyle Oldu
Borderlands serisinin 2. Oyunu ile 3. Oyunu arasındaki olayları Hyperion çalışanı Rhys ve dolandırıcı Fiona (dolandırıcı dediğimize bakmayın, Hyperion da iyi bir taraf değil bu evrende) karakterlerinin gözünden görüyoruz. Tales From the Borderlands, isminde geçen Borderlands’in hakkını gayet de teslim eden bir oyun. Oynanış genel olarak diyaloglar ve QTE (Quick-Time Event) olarak bilinen (ekranda beliren tuşlara zamanında basmamız durumu) üstüne de olsa, size Borderlands atmosferini yansıtmakta hiç de geri planda kalmıyor. Burada, seride bulunan objelerin kullanımı ve oyunun genel dizaynı çok büyük rol oynuyor.
Oyunda Rhys’i kontrol ettiğimizde kullanabildiğimiz bir mekanik göz var. Şakaların ciddi bir kısmı da burada yatıyor. Uzayda dolaşan ölü biri için “iyi değil” diyecek kadar ciddi kendisi. Şirket ürünü nasıl böyle ciddiyetsiz diye kızmıştım başta ancak oyun bunu sonradan açıklıyor.
Oyundaki zayıf noktalar, oynanış kısmındaki bazı anlardan ibaret. Borderlands oyunlarını, genel oynanışı için (Looter shooter: vurulabileni vur, toplanabileni topla) oynuyorsanız bu oyunu beğenmemeniz bile mümkün. Borderlands oyunlarının güzel kurulmuş bir hikaye döngüsü vardır. Genel olarak kimse hikayesi için oynamaz, ama kimse “bu ne biçim hikaye” diyerek bırakmaz (B3’ü burada biraz ayırıyorum, zoru başarmaya çok yaklaştı o). Borderlands 3’ün çıkmasıyla daha da anlam bulan bazı şeyler var. Tıpkı ‘Borderlands > Borderlands 2 > Borderlands Pre-Sequel’ sıralamasında olduğu gibi, Tales From the Borderlands’i de Borderlands 3’ü oynadıktan sonra deneyimlerseniz (ki seriye yeni başladıysanız bu oyun da sizin için gayet yeni) bazı diyaloglar çok daha anlamlı; bazı yerler ve kişiler size “Ha öyle mi olmuş” tepkisi verdiriyor.
Oyunda eski-yeni karakterlere, bazı bilindik mekanlara rastlıyoruz. Bu karakterlerin de oyuna aktarılışı ve yazımı gayet güzel. Toplamda 5 ana bölümden oluşan hikayeyi çekiştirmek için sağdan soldan eklemeler yapılmamasını sevdim.
Olanlar Oldu
Oyunun ses ve animasyon kısmı ise yaşını belli ediyor. Ses efektlerinin o dönemdeki teknolojiye uygun olmasını anlıyoruz. Benzer şekilde karakterlerin bazı anlarda arka planda çalışan kod satırını beklediğini hissediyorsunuz. TellTale oyunlarının önemli bir kısmı da diyaloglar ve seçimlere göre oyunun şekil alması olduğu için de, yaptığınız seçimin ilk hissedildiği kısım, “oyuncu seçim yaptıysa devam ediyoruz biz?” diyen karakterler oluyor 🙂
Oynanabilirlik kısmına gelirsek, oyunu sadece ek sahneler görmek için birden fazla oynayacağınızı sanmıyorum. Burada TellTale’in hikaye anlatımının etkisi var. Evet seçimler var ama konu bir şekilde hikayenin gitmesi gereken noktaya geliyor. Kelebek etkisinden doğan etkiler yok diyemeyiz, ama devrimsel veya çok büyük ölçekte değiller. Örnek vermek gerekirse, bir karaktere güvenme şansınız var; güvenseniz de, güvenmeseniz de, hikayenin ileri bir bölümünde sizin yardımınızı istiyor. Buradaki yardımı isteyiş şekli değişse de nihai hedef aynı kalıyor. Üstteki örneğe rağmen “Tales From the Borderlands, TellTale’in oyuncuyu seçim konusunda en serbest bıraktığı oyunu” dersek de yanlış olmaz.
Zamanın Ötesinde
2021 yılında da oynanır mı? Açıkçası evet. Her ne kadar grafik anlamında çok büyük şeyler sunmasa da. Borderlands hiçbir zaman böyle bir yarışta değildi. Yüzünüzde saçma bir gülümseme ile sizi içine çekerken, hiç beklemediğiniz anda boğazınızda düğüm bırakabilen bir seriydi. Eğer daha önceden almış ama oynamamışsanız vakit ayırmanızı, eğer seriye yeni başladıysanız da denemenizi tavsiye ederim.
