By 
Yağmurlu ormanlarda bilinmezlik beni tedirgin etmesine rağmen elimde uzun bir sopa ile türüme ait olduğunu düşündüğüm seslere doğru gidiyorum. Belki bir kaplan, belki de yılan çıkabilir. Önemli değil, soyun devamı gençlere bağlı ve gerekirse biz yaşlılar, bu soy için fedakarlık yapmalıyız. Sonrasında ne mi oldu? Eve gelip Ancestors: The Humankind Odyssey açtım. Bakalım atalarımız biz yokken (!) ne yapmış.
Tohumlar Fidana
Ancestors’u açtığınız an sizi çok güzel bir sinematik karşılıyor. Gerçek olaylara dayandığı söylenen Ancestors, yapılan bilimsel araştırmalara dayanıyor ve evrimi size birebir yaşatıyor. Patrice Désilets’in bir evren yaratma konusundaki yeteneğini (bilmeyenler için Assassin’s Creed serisinin yaratıcısıdır kendisi) konuşturduğunu görebiliyoruz. Afrika’nın ormanlarında bırakılan bir primat olarak, yaşam mücadelesi vermeniz gerekiyor. Bu konuda ilkel bile denemeyecek yöntemler kullanıyoruz. Oyunun başlarında sakinleştirmeye çalıştırdığımız yavrucağı çıkardığı seslere yakın sesler çıkararak ikna ediyoruz mesela.
Bunun dışında etrafımızı algılamak için duyularımızı kullanmamız gerekiyor. “Şu taraftan sesler geliyor”, “Burada diğerleri gibi olmayan şeyler var” gibi başlayan yolculuk, “Demek ki bunu yersem güçleniyorum” ve benzeri mantıklar çevresinde gelişiyor. Bu duyuları kullanmak için tamamen durmanız ve hatta bazılarında inceleme yapmanız gerekiyor. İlk başlarda ilginç gelen bu sistem, zamanla monoton bir hale bürünse de, evrim kolay bir şey değil.
Fidanlar Ağaca
Oyunun size belirli bir ilerleyiş çizgisi sunmaması çok mantıklı olsa da, bazen kaybolmanıza yol açabiliyor. Bu konuda eğer ormanda tek başınıza kalmanız sizi memnun etmeyecek ise, çeşitli görsel yardımcılara başvurabiliyorsunuz. Özellikle ilk başlarda neredeyse hiçbir şeyi tanımayan, her şeyden korkan bir yapıdayız. Örnek olarak suyu tanımıyoruz. Bu yüzden suya girince panik durumuna düşüyoruz ve oyunun korku atmosferi ortaya çıkıyor. İlk birkaç defa haricinde korkutmayan (en azından benim korkmadığım) bu özellik, primatın bilmediği bir şeyi algılamasıyla çözülen bir sorun aslında.
Her keşif, yapılan her hareket veya eylem sizin algınızı geliştiriyor. Bu algıları geliştirirken kazandığınız puanları, koloniyi geliştirmek için kullanabiliyorsunuz. Örnek olarak beraber avlanma seçeneği en başlarda yok. Hatta en başlarda bir dalı nasıl silah haline getireceğinizi de bilmiyorsunuz. Hareketler ise oyunun bana göre en zevkli yanlarından. “Daldan dala atlama” deyimini gerçeğe dökebileceğiniz bu alan oldukça işinize yarasa da, atlayışı kaçırdığınız zaman düşmeniz ve bacağınızı kırmanızla sonuçlanıyor. Buradaki gariplik, bir şekilde ‘kemik güçlendiren’ bitki ile sanki bir şey olmamış gibi devam edebiliyor olmanız.
Ağaçlar Ormana
Peki vahşi doğadan bu kadar gururla bahseden bir oyunda, savaşlar nasıl? Açıkçası oyunun bu kısmı biraz hayal kırıklığı. Yapabileceklerinizin bir sınırı, keşfettiğiniz yöntemler kadar var ve çoğu zaman yeterli çeşitlilik sunmuyorlar. Dövüş sistemine sahip oyunlardaki çevresel etmenlerin, Ancestors’ta oyunun yapısı gereği uygulanamaması ise ayrı problem. Doğru zamanda doğru tuşa basarak bütün işlemi yaparken, bütün zevkli kısmın animasyonlarla yapılmış olması yaratılan av-avcı atmosferindeki en zayıf halka.
Ancestors, güzel bir fikir ancak uygulama olarak çok da başarılı değil gibi duruyor. Maalesef ki geliştirilmesi gereken kritik noktalar var. Ancak özellikle evrim veya doğa atmosferi ile ilgilenen biriyseniz, oyundan ekstra zevk almanız mümkün. Bunların dışında çok da tavsiye ettiğimiz söylenemez.
